Begin van het tweede jaar

Na de vakantie in Nederland en beslommeringen hier, zitten we weer helemaal in het ritme van India. Reparateurs en werkmensen lopen de deur weer plat, de vliegtuigen gaan nog net zo laag en zo niet vaker over; de hollandse kaas is weer aangevuld en zelfs Paul is weer aan het schilderen. Yara heeft haar verjaardag uitbundig gevierd en ondertussen is Tineke nog een paar dagen naar Nederland geweest om een nieuw bedrijfsvisum te krijgen. En de eerste gesponsorde Dutch club bijeenkomst is geweest.

Armadale

Het groene en fleurige compound waar we wonen, Chaithanya Armadale, verandert zo af en toe van samenstelling. Maar de meeste mensen waar we mee optrekken wonen er nog wel. Het is weer het tijdperk van de Hindu feesten, waar we braaf aan meedoen. Zo hebben we India Independence day op 15 augustus gehad, het Onam-feest op de 26^e en terwijl Tineke in Nederland was mochten Paul en Yara meedoen aan het Ganesha festival op de 15^e september. Chinmayee vriendin en buurvrouw had Tineke voor het Onam feest (oogstfeest dat vooral in Kerala wordt gevierd) een Kerala-style Saree als kado gedaan. Ze wilde erg graag dat wij het zouden dragen. Renuka, onze hulp is er speciaal voor terug gekomen op zondag. Ze heeft van begin tot eind bij het aandoen, gelachen … ”mem” in een Saree, ha ha ha! Ze wilde komen op de voorwaarde dat we haar een foto zouden doen. Het aandoen van zo’n Saree en topje is nog een hele kunst .. probeer maar eens 8 meter stof op een fatsoenlijke manier om je heen te draperen.

independance day                                         Onam                              Ganesha

Elk feest wordt weer op een andere wijze gevierd met andere rituelen. Met het Ganesha feest wordt er ‘s morgens een Puja gedaan (bidritueel met offer brengen) en ‘s avonds een Ganesha ondergedompeld. Volgens de mensen die wij spraken moet de Ganesha na zonsondergang in stromend water gebracht worden, dat moet gebeuren voordat de maan opkomt (dus ergens tussen 7 en 8 ’s avonds). Maar sommigen doen het onderdompelen een dag, week of twee weken later. Ganesha is de god met het olifantenhoofd. Hij neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers. Hindoes bidden tot Ganesha voor ze aan iets nieuws beginnen, zoals een nieuwe baan of wanneer ze verhuizen. Ganesha de zoon van Shiva en Parvati, rijdt op een muis of een rat. Nog nooit gezien hoor, terwijl hier toch ratten genoeg zijn, ha!

Paul’s favourite hindu god is Saraswati : de godin van creativiteit enzo .. zoek maar op op wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Saraswati)

21 oktober krijgen we nog het Dussera en 9 november Divali. Vorig jaar hebben we er al over geschreven, toch wel 2 grote feesten in India. Kunnen onze beide moeders nog wat van meekrijgen, want ja ze maken de stap om deze kant op te komen.

Op ons park hebben we het dus nog steeds goed naar de zin. Zwembad is geweldig goed onderhouden de laatste tijd, mooi helder en fris water. Vandaag hebben Paul en ik na een potje squashen nog een flinke duik genomen. Yara was met het buurmeisje naar een verjaardagsfeestje. Dat zijn in onze ogen, ook vreemde feesten trouwens. Je zorgt voor cake, chips en pizza en je kind is weer een jaartje ouder, Jan en alleman wordt uitgenodigd. Ach en als je niet komt is niemand daar rouwig om en kom je wel, dan wordt dat erg op prijs gesteld.

Yara is 9!

We kunnen natuurlijk de verjaardag van Yara niet onvermeld voorbij laten gaan. Op de dag zelf hebben we de kinderen van het park uitgenodigd om cakecutting mee te maken. Voor ieder een zakje chips (sommigen stoppen dat in de cake) en natuurlijk het ritueel van cakecutting. De zaterdag erna een Diddl feest voor wat vriendinnen. Veel Diddl spelletjes en natuurlijk kaasfondue, dat hoort bij een muizenfeest.
’t Was erg gezellig. En Yara is ongeloofelijk verwend .. zoveel grote kado’s, waaronder een heuse Barbie Keukenset..!

Personeel

Renuka is nu een jaar in dienst. Een goed gesprek gevoerd, wat extra salaris en een dagje met de familie op stap. We hebben ze meegenomen naar een Shivas tempel, de grootste in Bangalore. Na afloop samen een ijsje en Samosa gegeten. We wilden gezellig met z’n allen aan een tafeltje zitten – maar nee – dat gaat niet. Alle kinderen zaten aan een formica tafeltje een ijsje te eten, Renuka en haar man zaten apart met Samosa en Pouri en wij zaten apart aan een tafel. Ze vonden het geweldig, en het was ook leuk om met ze te doen. We hadden eerst gedacht ze mee uit eten te nemen, maar bij het ijs eten wilden ze al niet bij ons aan de tafel zitten, met geen mogelijkheid … dus dit was wel een goede eerste stap.

Van Pascha, onze chauffeur, hebben we afscheid genomen, een dag voordat hij een jaar bij ons in dienst zou zijn. Hij begon ons steeds meer te irriteren, stinken, toeteren en oh wat zit z’n ego hem toch vaak in de weg. Dus twee maanden geleden begonnen met de zoektocht voor een andere auto en chauffeur. Dat valt niet mee om te vinden …. maar na een heleboel mailtjes, telefoontjes en concept contracten hebben we een nieuwe leaseauto en een nieuwe chauffeur. Als alles goed gaat tenminste. Vooral een nieuwe chauffeur was erg lastig. Wie wil er nu gemiddeld 14 uur werken op een dag behalve Paul dan he? Ach en die uren worden dan wel gecompenseerd met overdag af en toe een halve dag vrij zijn, maar er zijn maar weinig die en goed engels en in de buurt wonen en zo flexibel willen werken. We hebben Babu gevonden. Hij komt donderdag als het goed is met onze nieuwe leaseauto. Tot die tijd nog even een tussenoplossing met andere chauffeur en auto. We wilden graag een zwarte auto, maar daar wil geen Indier in rijden, laat staan dat het zijn waarde houdt. We vergeten het steeds dat zwart echt de kleur van rouw en onheil is. Heb al eens een erg vrolijk feest in een zwarte jurk bezocht.
Tineke heeft in Nederland internationale rijbewijzen geregeld, dus nu kunnen we de korte stukjes ook zelf rijden. We hopen dat we een goede keuze hebben gemaakt.
We denken er ook over om fietsen te gaan kopen. zo langzamerhand zijn we gewend aan de rijstijl hier en willen graag wat mobieler worden op de fiets. Yara vindt het helemaal niets, maar die weet ook haast niet meer wat fietsen is. We poetsen het ding meer dan dat ze er op rijdt.

City Market

Als je het echte koop centrum van Bangalore wilt ervaren, dan moet je in City Market zijn. Alles is er te koop … nou ja bijna alles. Toen Matthias op bezoek was zijn we er geweest, het had net geregend, wat een zootje. Groente en fruit hoog opgestapeld, ieder zijn eigen produkten. Er om heen zijn stratenvol met specialistische produkten, schilderswinekels, boormachinewinkeltjes, kleden winkels, schrijfwaren, plastic huishoudelijk spul, ach noem het en er is wel een straat van. Heel wat anders dan de grote malls met westerse winkels. En overal Yara paaien, met bloemen in het haar, olielampjes, holi kleurstoffen etc. Een genot om te zijn, als het niet geregend heeft tenminste.

Voor Paul is het een paradijs .. boortjes, ringetjes, wieltjes alles is er los te koop en erg goedkoop .. we willen onderstellen voor bedden maken en waren op zoek naar rubberen zwenkwielen .. daar is natuurlijk een speciaalzaak voor met alleen wielen. Zo is er ook een winkel met alleen borstels en kwasten. Nou ja .. Paul kocht vier rubber zwenkwielen in een doosje voor 120 rupee (iets meer dan 2 Euro)

Huisdieren.

We houden niet van huisdieren en we hebben geen doelbewuste huisdieren. Wel komen er af en toe dieren binnen in ons huis die zich aandienen als huisdieren. Lizards willen graag bij ons binnen. Dat zijn een soort kleine doorzichtige salamanders. Ze varieren in grootte tussen kleine van een centimeter of 3 en grotere van een centimeter of 10-15.  De kleintjes kruipen door kieren van de ramen en deuren. Sommige mensen hier zeggen dat je ze niet moet vangen of verjagen, ze eten namelijk muggen. Jaja. Muggen. Daar zit een kleine salamander op de muur en die eet de muggen die vrijelijk door de kamer vliegen .. Jaja.  Je zal denken : laat lekker lopen die salamanders .. maar ze maken een hinderlijk geluid. Een piepend en snerpend geluid. Zelfs die kleintjes maken lawaai voot tien. Hoe kleiner de salamanders hoe sneller en beweegijker ze zijn .. moeilijk te pakken. Watervlug. Maar we hebben er al honderden gevangen en doorgespoeld in de WC. Ik hoop dat ze van zwemmen houden. Als afleidingsmaneuvre laten ze bij gevaar hun staart los.
Dus als je zo’n beestje bang maakt met een zwarte theedoek ofzo, dan heb je kans dat je ineens een los staartje zie krioelen op de vloer. Da’s trouwens vrij dom van zo’n beestje, want zonder staart kan-ie niet meer zo goed lopen .. dus is ie sowieso slachtoffer van onze theedoek. Misschien dat ie zwemmen in de WC zonder staart fijner vindt.