Werkers

Je hebt hier werkers en werkers. Je hebt hier vooral veel werkers !
Arbeid is goedkoop. Dus je hebt verschillende soorten werkers.
Werkers kunnen hun werk in een kleine shop doen, of op straat, maar ze kunnen ook aan huis komen – of op lokatie.
Er is een zekere acceptatie dat werkers ook hun werk hebben, en dat je niet moet proberen dat van ze af te nemen.
Dus bij bouwwerken zie je heel veel werkers. Ze dragen zand en cement – of stenen.
Je zou ook een kruiwagen kunnen gebruiken, maar dan ontneem je het werk van de werkers. Prachtig om te zien – ze maken een ketting van mensen om een betonmolen. Dragers met zand, dragers met grind, met water en met cement .. zo georganiseerd dat ze om en om bij de molen aankomen een hun portie in de molen kwakken. Als de beton klaar is wordt de molen aan de andere kant leeggekiept – daar staat en andere ploeg met bakjes – de de beton met een ketting van mensen weer afvoeren en storten ..
Die dragers zijn denk ik de goedkoopste werkers. Je hebt ook meubelmakers enzo die bij je langskomen – en mooie dingen kunnen maken .. vakwerkers.
Zonder al te veel machines maken ze de mooiste kasten en tafels.
Zo’n timmerman kost 300 rupee per dag – zo’n 6 Euro.
Waarom zou je zelf gaan beunen zou je zeggen ..
Nou er zijn wel een paar goede argumenten om soms zelf eens wat te beunen.

Werkers – een kort overzicht.

Onze werkers

Over onze hulp en chauffeur en hulp hoeven we het niet meer te hebben. Alhoewel kun je je voorstellen dat je een hulp 8 uur per dag 6 dagen per week hebt en dan nog je soms afvraagt hoe het komt dat het huis niet overal even schoon is, dat de kleine (en hele grote rode) mieren het toch nog voor elkaar krijgen je aanrecht te beroven? Dat na 15 wasbeurten voorgedaan te hebben hoe je was moet selecteren en moet wassen, ik nog mijn bh’s aan Yara kan doen, de sokken van Paul aan Barbie (of aan Ken) en de witte handdoeken langzaam grijs worden. Dat ze eerst bang was voor de stofzuiger .. maar er nu zo vrij mee is dat de ene na de andere vaas van tafel valt of omgestoten wordt.
Ach en onze chauffeur Pascha, die heeft zo’n groot ego, dat is soms onbegonnen werk om die duidelijk te maken zich met zijn eigen rijgedrag bezig te houden. Hij probeert het soms stiekum toch als hij denkt dat we zo in gesprek zijn, we er niets van merken. En die tuin gewoon niet meer elke dag, maar als het een keer in de week uitkomt sproeien, harken en zo meer. Planten overleven het niet bij hem. Maar we blijven optimistisch … oh oh het komt goed.

Werk aan huis

De eigenaar van ons huis (een oudere man die in Amerika woont en langzaam seniel wordt) heeft zowaar een beslissing genomen en is op mijn voorstellen ingegaan. We wilden een aantal veranderingen aan het huis. Da’s nu geaccepteerd. Ze zijn begonnen met het buitenwerk. Dat gaat als volgt: we wilden graag een paar rijen extra tegels om het huis. Er lagen twee rijen van 15 cm, en dat loopt gewoon ongemakkelijk om het huis heen en zo. Onze wasplu stond altijd in onze zonneplustandaard en open en bloot in de voortuin – aan de straat. Dus een waslijn naast het huis is prettiger. De paal voor de waslijn staat, nu de lijn nog. En natuurlijk ga je eerst de verkeerd uitgemeten cement onder de tegels maken, dan de tegels leggen dan weer open maken en struiken verwijderen die in de weg staan, dan weer open maken om de paal met beton in de grond te kunnen zetten en dan je rotzooi van je af gooien tussen de struiken. Want tegelleggers zijn er niet om hun eigen rotzooi op te ruimen, dat geldt overigens voor alle beroepen. Je doet alleen wat je direct is opgedragen, service kwaliteit en gevolgen moet je er expliciet bij benoemen. De tegels liggen dus dan neem je je tijd om een paar dagen later verder te gaan. De hordeur die gemaakt wordt in de bijkeuken heeft al een afwerklat en een groot gat in de muur. Oh Oh wel het hout maar niet de schroeven gehaald, oh oh wel een tegelsnijder maar geen verlengsnoer, oh oh wel cement maar geen emmer om er water bij te doen, oh oh wel een paal besteld maar niet hoog genoeg, oh oh wel een kraan besteld maar het merk vergeten, oh oh …het komt goed – ooit.

Werk aan het zwembad

Het begint al weer wat warmer te worden, een duik na een warme dag………..hmhm. De jongen die het zwembad vorig jaar onderhield deed te goed z’n best en werkt nu ergens anders. Het werd een gerommel van hier tot Tokio. Groene aanslag tegen de rand, watervlooien, troebel water en dat al sinds oktober vorig jaar. Nu was het in november tot en met januari ook maar rond de 22 graden dus de behoefte om te zwemmen was al iets minder. Nu het weer rond de 30 begint te worden is zwemmen gewoon weer lekker. Dus na veel aandringen is er dan nu een contract met een professional gesloten, tenminste dat denk je. Niets is minder waar. De kids van de buren zijn al aan een infectiekuur, ziek geworden van het vieze water. Gisteren moest het goed zijn. Yara en ik vol goede moed ons omgekleed, weer allemaal vlooien en aanslag……..grgrgrgr.

Nu hebben ze er een chemisch goedje in gedaan waardoor alle ongedierte doodgaat, ik vroeg nog en wat gaat er nog meer aan kapot? Maar ze begrepen het niet. Er staat een mangoboom bij, die nu volop in de bloesem is, dus een wing of net er onder zou al heel veel oplossen, de ontwikkelaar wil de boom en aftakking behouden. Ik durf eerlijk gezegd er niet zo goed meer in en heb Shiva dat ook eerlijk gezegd. Maar goed als je “de professional” aan het werk ziet, schrik je wel. 2 uur doet hij er over, om smorgens en smiddags het zwembad schoon te maken, van inks naar rechts middenin bovenaan, er zit gewoon systematiek in de schoonmaak. En het zwembad is het zwembad, daar horen de tegels er om heen niet bij. Vanmiddag weer eens kijken……het komt goed - misschien

Werk aan de keukentafel

Tsja. We wilden een tafel voor in de keuken. We hebben een mooie eettafel in de kamer (de originele van pa en ma) – en wilden er zo’n zelfde bij, zwart stalen frame, natuurstenen blad. Er zijn hier veel lassers, dus een stalen frame laten lassen lijkt niet zo moeilijk. Maar de lassers hier doen vooral hekwerken en tralies voor huizen – laten we zeggen ruw laswerk. Lassers lassen – maar hebben zelf geen staal om te lassen. Dus eerst naar city-market om stalen buis te halen. 22x35mm zoals de bestaande tafel hebben ze niet – dus heb ik 20x30 mm gekocht. Wordt alleen verkocht in lengtes van 6 meter. Dus ik heb 12 meter gekocht. 6 meter past niet in de auto – dus moest gezaagd worden – maar de zaag-jongen was net weg voor lunch… ik zei nog : ik kan zelf wel even zagen .. nee nee – de zaag-jongen kwam zo terug ..
Staal in huis. Een lasser gezocht… de tweede lasser die langskwam wilde het wel doen en kan net zo mooi lassen als de bestaande tafel – ik had twijfels.
Na een paar dagen konden we het gelaste frame ophalen. Lelijk gelast ! Ik vertelde hem dat het strakker moest – en hij greep naar de slijptol en begon als een gek te slijpen .. ho ho ho – nu slijp je er dutten in jongen .. we hebben de tafel-frame op het dak van de auto meegenomen naar huis. Ik heb een paar uur zitten vijlen en schuren. ’t Zag er wat beter uit.
De lasser had aanbevolen om het frame te laten poeder-coaten. Dat klonk goed.
Na een paar dagen kwam de powder-coated tafel terug: hier en daar half gedaan – plekken vergeten, plekken te ruw .. slecht werk. ’t Kon niet worden overgedaan ..

We hebben niet betaald. Ik heb de tafel zelf weer afgeschuurd – en een zaterdag besteed om zwarte verf, rollertjes en spul te kopen .. zelf gelakt – prachtig !
Toen op zoek naar een tafelblad. Bij onze eerste natuursteen-boer een blad besteld.
Na drie dagen kwam er een blad – met een grote scherf uit de zijkant. Tineke heeft hem teruggestuurd. Ruzie. Hij zou een nieuw blad maken.
Een paar dagen later  kwam het blad terug : ze hadden van het bestaande blad geprobeerd de scherf eruit weg te slijpen en polijsten – afschuwelijk lelijk.
Blad teruggebracht en geld teruggekregen na veel ruzie.
Een nieuwe graniet-boer gezocht en gevonden. Tineke was in haar sas – ze had een goede gevonden. Na drie dagen er naar toe om het blad te halen (40 minuten rijden) ’t was nog niet klaar. Een dag later weer er naar toe – blad was klaar. Maar toen ik het opmat leek het een paar millimeter te groot. Ze gingen terplekke slijpen..
Thuis gekomen bleek het niet te passen. Na het weekend teruggebracht – ze hebben het aangepast – en het past nu. Alleen door het zagen zijn er wat sporen/krassen op de tafel achtergebleven.. Maar ja .. na vier of vijf weken is het een vrij aardig acceptabel compromis .. laten we zeggen een CDA tafel.

Dus soms mis ik Joop van de Kerkweg !

Tot slot.

Op internet hadden we gezien dat Roger Waters (van Pink Floyd) in Bombay zou optreden op een zondagavond. Dark Side of the Moon. We hebben overwogen om er met z’n drieën heen te gaan. Maar ’t is 1200km hiervandaan – anderhalf uur vliegen – Yara moet op maandag weer naar school.. en we hadden Roger Waters nog in Lichtenvoorde gezien voordat we naar India kwamen .. dus we gingen niet.

Op valentijnsdag lag er ’s ochtends een envelop voor mij .. van Tineke.
Met een entree-kaartje voor dat concert, een vliegticket en een hotelovernachting.
Wat een verrassing ! Ik zou samen met Marco gaan – een andere Nederlander hier in Bangalore. Geweldig ! Ze vond zeker dat ik het verdiend had.

Op die bewuste zondag naar Bombay gevlogen – een tour door de stad gemaakt, pilsje gedronken en op naar de Bandra Kurla grounds waar het spektakel zou plaatsvinden. Vlak voor zevenen waren we er – wat een chaos aan mensen.
Op een soort zanderige parkeerplaats hadden ze een podium gebouwd, met wat bamboehekken eromheen.
Allemaal jonge mensen, met hippe t-shirts .. de ouderen die er waren, waren blanke expats. ’t Liep snel vol – we stonden 30 meter van het podium.  Die oude man (Roger Waters is inmiddels 63 jaar) speelt nog als de beste. Er waren prachtige videoprojekties, een geweldige geluidskwaliteit – geluid van 4 kanten.. en het meest fantastische .. Die jonge Indiërs zongen alle nummers van begin tot eind mee. En uit volle borst !
Je kon zien dat Roger Waters er van genoot .. we zijn ook bij een concert van hem in Duitsland geweest – op zich prachtig – maar iedereen zat daar toen the luisteren – hier was iedereen erbij ..
Hij zong een paar nummers met sterk anti-Bush en anti-Blair teksten. ‘Leaving Beirut’ over de aardige mensen in Beirut :

Are these the people that we should bomb

Are we so sure they mean us harm

Is this our pleasure, punishment or crime

Is this a mountain that we really want to climb

The road is hard, hard and long

Put down that two by four

This man would never turn you from his door

Oh George! Oh George!

That Texas education must have fucked you up when you were very small

The crowd got wild ! Schreeuwen – klappen .. anti-amerikaanse teksten gingen erin als koek !
Morgen kopen ze weer Lee jeans, Nike t-shirts en eten ze bij MacDonalds.
Maar wat een energie bij dit concert – geweldig om dat hier met 20.000 Indiërs mee te maken.
Roger Waters in Bombay – ik was er bij !
Hij komt op 5 mei in de Gelredome – ga maar vast kaartjeshalen !