Paul van Ingen
 


In de periode van Augustus 2006 tot Augustus 2010 hebben wij in Bangalore/India gewoond en gewerkt.
Op gezette en ongezette tijden schreven we onze ervaringen op.
Hier vind je een overzicht van deze dagboekjes ..
Een link naar specifieke informatie over het 3D Leefbaarheids project vind je hier ook.

 

    

          www.paulvaningen.nl         www.in-z.nl         www.wijkinzicht.nl


 
 
 
 

 
 India - 11 - Vakantie Kerala

 

Vakantie

Afgelopen week zijn we op vakantie geweest – hier in India. We waren er aan toe om er even uit te zijn. Je vraagt je misschien af waaruit te zijn .. nou gewoon uit de sleur van elke dag. We zijn naar Kerala gegaan, een provincie in zuid-west India – aan de kust. De provincie adverteert zichzelf als : ‘God’s own place on earth’ .. nou dat trok ons wel.

Onze vlucht zou om 6 uur ’s ochtends gaan naar Cochi. We zijn om 4 uur opgestaan – Pascha haalde ons om half-vijf op en om iets voor vijf waren we op het vliegveld hier – mooi een uur van te voren. Het was er al een drukte van jawelste.
Voor ons was het vergeefse moeite – Tineke had zich een dag vergist – we zouden niet op Woensdag weg zoals zij dacht, maar op Donderdag.
Het voelde dus als een slechte generale repetitie.
Op donderdag dus weer om 4 uur op – dat moet geen gewoonte worden.
Met een Kingfisher propellor vliegtuigje naar Cochi – da’s de eerste plaats in India waar Portugezen en Nederlanders een vesting hebben gebouwd. Kingfisher is net zoiets als EasyJet .. een charismatische man die eerst een Indiaas bier begonnen is en nu een vliegmaatschappij. In Cochi een moderne luchthaven – vanaf de trap van het vliegtuig moest je zo naar de aankomsthal lopen.
Met de taxi naar de Riviera Suites – dat klinkt mooier dan het is.
Gewoon een paar verdiepingen van een flatgebouw omgevormd tot een hotel/appartement kamer. Wel ruim, niet bijzonder en het stonk.
Toen naar het oude stadje met een Nederlandse begraafplaats, koloniale huizen, een oude kerk uit 1600, een vismarkt en een schitterend VOC huis.
We hebben er heerlijk rondgewandeld. Aan de kust was veel aktiviteit – veel toerisme dus. Zogenaamde Chinese vissersboten – een vismarkt en souvenir winkels.

Nog een fikse regenbui op ons dak gehad.. het klimaat was daar aan de kust toch anders dan in Bangalore. Veel warmer en veel vochtiger .. Bij het appartement gezwommen en gegeten. Tijdens het eten begon het te onweren en regenen – het water stroomde langs de kozijnen naar binnen. Er kwamen wel 10 Indiërs kijken en dweilen. Toen kwam ‘hoofd huidhouding’ en ‘hoofd technische dienst’ .. een permanente oplossing ? Yara zei nog: ‘ gewoon  een beetje kit en klaar’ .. die had mij wel eens horen zeggen : ‘agge ut nie wit : pur of kit’. Nee een permanente oplossing zat er niet in : laten lekken en opdweilen .. De bedden waren hard die nacht – au ! De volgende ochtend naar Coconut Lagoon in Kumarakom. Zo’n 65 km rijden – met de bus is dat een uur of 3. We hebben een taxi genomen. Dat duurde 1.5 uur. Gedeeltelijk autoweg – gedeeltelijk over smalle modderige wegen.
 

We eindigden bij een bootsteiger – de jetty. Het resort was alleen te bereiken via het water. Met de boot naar de Coconut Lagoon .. we werden verwelkomd met bloemen en een kokosnoot – zeer vriendelijk. Een jongen bracht ons naar ons huisje – aan het eind van het pad was nummer 257. Een pool-villa ! Een huisje met een schitterend uitzicht, en prachtig interieur een kleine besloten tuin met eigen prive-zwembad. Wat een luxe !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alles was hier goed verzorgd ! Een vlindertuin, yoga centrum, bibliotheek, bar, tafeltennis – restaurant etc.
Voor ons huisje was een kleine veranda – daar kon je heerlijk zitten en uitkijken over het water – wat een rust – geen vliegtuigen – geen schreeuwende ‘rook-meld-vogels’ ..

Wat we er gedaan hebben :
vlinders bekeken, een lange wandeling naar een vogelcentrum gemaakt – onderweg meer vogels gezien dan in het centrum – kook-demonstraties bijgewoond (om te zien hoeveel kruiden ze hier gebruiken voor een lekkere curry.) tafeltennis gespeeld, gelezen een boottocht gemaakt over de backwaters en kanalen van Kerala – prachtig !
En we hebben natuurlijk heerlijk gegeten. We zijn  weer wat aangekomen.
Er waren alleen nogal wat kraaien en muggen.

Intermezzo

Nu ik het daar toch over heb: in een van de vorige epistels heb ik het gehad over de rook-meld-vogel en gaf ik aan nog wel eens te schrijven over andere overbodige dieren. Nou laten we het eens hebben over de kraaien. Dat zijn in mijn ogen te vrije vogels. Brutaal met een groot ego. Het zijn vogels met een eetstoornis en chronisch overgewicht. In de mensenwereld zouden deze vogels als een probleemgroep aangeduid worden. In de dierenwereld is dat blijkbaar anders. Deze schreeuwlelijke en brutale vogels hebben de halve wereld. De kraaien zijn misschien wel de Amerikanen van de dierenwereld. Ze hebben vetzucht en rommelen graag in afval bergen om wat viezigheid bij elkaar te snavelen. Ze zijn verre van schuw, en schamen zich er niet voor om ongevraagd bij mensen op het bord te komen zitten om de maaltijd mee te nuttigen. Deze vogels verpesten het voor hun soortgenoten. Want waar kraaien zijn zie je geen musjes of kolibri’s meer. In de buurt van een kraai zijn geen KingFisher’s of andere mooie en schuchtere vogeltype’s. Blijkbaar hebben ze het in vogelkringen goed verpest. Lelijke kraaien, met hun zwarte veren en grote snavels verdringen de mooie kleine zangvogels en de gekleurde gevederde vrienden. Heb je de laatste tijd nog wel eens een zangvogel gehoord ? Nee ! Die zijn namelijk verjaagd door de zwarte monsters. Eigenlijk zijn kraaien het tegenovergestelde van vredesduifjes. Voor kraaien zou ik zeggen : verplicht laten afkicken en een ego-verkleining voor deze schepselen. Wanneer er zich binnen een aantal maanden geen verbetering in hun gedrag voordoet, meteen gaan denken aan een ‘ruim-beleid’. Niet in de zin van een Nederlands ruimdenkend beleid met een tweede, derde en eventueel vierde nutteloze kans, maar een strikt beleid van opruimen, waarbij in een straal van 10 km rond restaurants, scholen en openbare gebouwen alle kraaien geruimd moeten worden. Ik stel voor een internationale organisatie op te zetten voor het wereldwijd ruimen van kraaien. De ‘IOCE’. The International Organisation for Crow Extinction. Het hoofdkantoor kan worden gevestigd in een willekeurige plaats waar ze enige ervaring hebben met het ‘ruimen’. Gedacht kan worden aan Turkije, China, Korea of Irak, maar elke andere locatie met ervaring en faciliteiten kan gekozen worden. Nu zul je zeggen dat het ruimen van kraaien op bepaalde locaties onbegonnen werk is, omdat deze dieren toch van de ene naar de andere plek vliegen en als zodanig niet locatiegebonden zijn. Nou - dat zullen we nog wel eens zien!
We nemen de IATA in de arm en kondigen no-fly zones af waar niet meer gevlogen mag worden. We stellen een NAVO Crow-Force in, van de gemeenschappelijke luchtmacht instanties die een taak hebben de no-fly zones te controleren en af te dwingen. Een duidelijk mandaat kan worden gegeven : er mag zonder aarzeling (of toestemming) worden geschoten op overtredende kraaien. Kijk zo motiveer je een task-force.
Zo zie je maar weer – wanneer de mensheid eensgezind is in het oplossen van de meest prangende problemen waar de wereld mee kamt – is er altijd wel een oplossing mogelijk. Als we maar prioriteiten stellen en actie nemen.

Over het probleem van de mug, een ander fijn schepsel, zal ik de volgende keer wat meer aandacht besteden. Hoewel we over de mug kort kunnen zijn : volstrekt overbodig ! Dat er tijdens de schepping een foutje is gemaakt door deze nare dieren te ontwerpen – nou ja, dat kan gebeuren. Maar dan had Noach die twee types bij binnenkomst in de ark toch alsnog met de vliegenmepper tegen de eikenhouten wand van het schip kunnen pletten ? We zouden Noach met terugwerkende kracht om zijn excuses moeten vragen.

Tot zover dit intermezzo.

Na deze heerlijke vier dagen in Coconut Lagoon op naar een Wildlife park Periyar in Thekaddy, 160 kilometer verderop. Omdat we ook wat wilden zien van de omgeving hadden we onze C4, Pascha, gevraagd ons bij de Lagoon op te halen om half negen. Wij vroeg uit de veren, maar om 9 uur nog geen telefoontje of teken van C4. Onze AIRTEL problemen werkten ook niet mee, geen roaming in Kerala, afijn onze fijne relatie met onze telefoonterreurorganisatie gaat dus ook in de vakantie gewoon door. Daar zullen we nog wel eens een boekje over opendoen. We stonden net op het punt om in de taxi te stappen toen meneer om 11.00 uur er aan kwam kakken. Helemaal vermoeid, want hij had de hele nacht doorgereden. Zoals we al eerder zeiden, planning is niet het sterkste punt van de Indiërs. Hierdoor kwamen we pas ‘s middags om 3 uur in Thekaddy aan. Een schitterende autotocht trouwens door giga bergen, mooie theeplantages en armoedige Indiase dorpjes. Een heel verschil met Bangalore. Nog net op tijd om een boottocht over het prachtige grote meer te maken. We hebben ondanks de vele boten en druk pratende Indiërs veel dieren gezien: herten, bisons, mooie watervogels, wilde zwijnen en zo waar als klap op de vuurpijl een kudde olifanten die net langs het water liepen om te drinken, prachtig gezicht twee kleintjes erbij en vijf grote. Het hotel was vergane glorie en voldeed van geen kanten volgens de beschrijving. Yara had geen bed maar dit werd door een sterk riekend persoon opgelost. Ik ging zowat over m’n nek. Ramen mochten niet open, dan kwamen de apen binnen en de fan kon de lucht ook niet zo maar één twee drie verjagen.
De volgende ochtend vroeg vertrokken, een nog harder bed dan de Riviera suits dreef ons uit bed. Een lange rit van zo’n 600 km stond voor de boeg. Maar daar draaide Yara haar hand niet voor om. Die heeft de ontdekking van haar leven gedaan, 5 december is één grote grap. En daar wil ze nu van harte aan meedoen.

Nu komt Yara even :

Hoi allemaal Ik geloof dat Paul al over Coconutlagoon heeft vertelt maar het was echt super de luxe, we hadden een prive klein zwembadje achter in de tuin. Heel lekker toen we op de terug weg terug gingen moest ik kotsen van het geslinger en gebobbel niet echt lekker smaakje in de mond maar ik zou over het vieze gedoe ophouden.
Toen we bijna thuis waren heb ik gevraagd hoe sinterklaas eigenlijk bij al de kinderen die kadootjes in de openhaard kan leggen, dus ik heb het aan mama gevraagd hoe dat kan, ze zei dat de vaders en moeders de kadoos altijd neerleggen ik heb meteen alles van het sinterklaas feest gevraagd zoveel als ik in mijn hoofd had.
En mama zei ook dat ik voor het eerst seprises mag maken ik helemaal blij en meteen gaan nadenken.

Heel veel lieve groeten van Yara !